Podstawowe informacje Wyglądwzrost psa – 56–57 cmwzrost suki – 54–56 cmUmaszczenieczarny, czekoladowy, biszkoptowyCharaktertowarzyskie, żywiołowe, cierpliwe i niezwykle empatyczneDługość życia10-12 lat Labrador – opis rasy i wygląd Kiedy stanie przed tobą dorosły labrador, już na pierwszy rzut oka będziesz mógł zauważyć, że jest to duży pies, potężnie zbudowany o masywnych kościach i dobrze rozwiniętych mięśniach. Sylwetka zwierzęcia wpisana jest w prostokąt. Pies ma szeroką i głęboką klatkę piersiową, a dolna część jego tułowia jest niemal prosta – nieznacznie zwęża się jedynie na brzuchu. Ogon jest pokaźny, grubszy u nasady i zwężający się ku górze. We wzorcu zaznacza się też, że kończyny powinny być bardzo dobrze kątowane. Głowa Głowa nie powinna być zbyt duża w stosunku do reszty ciała. Jego jednak dosyć masywna, a na pierwszy rzut oka wyróżniają się wyraźne łuki brwiowe. Uszy zwisają i są osadzone stosunkowo nisko. Wielkość Wielkość zależna jest od cech osobniczych, przede wszystkim od genów, płci i wieku. Wysokość w kłębie powinna mieścić się w przedziale 56–57 centymetrów u psów oraz 54–56 centymetrów u samic. Wzorzec nie określa prawidłowej wagi psa. Umaszczenia a wzorzec Psy można spotkać w bardzo różnych umaszczeniach. Występuje labrador retriever: czarny;czekoladowy;żółty. Warto przy tym zaznaczyć, że labrador biszkoptowy (czasem określany właśnie jako żółty lub biały) nie jest pożądany przez hodowców. Biały labrador retriever bez ciemnego pigmentu określany jest jako NBP. Takie psy mają jasne nosy, poduszeczki łap, a także fafle. czasami nawet ich oczy są jaśniejsze. Czym biały labrador retriever różni się od innych poza barwą? Na wystawach odmiana NBP nie może uzyskać oceny wyższej niż bardzo dobra. To sprawia, że żółty samiec nie może być reproduktorem (do tej roli dopuszczane są tylko psy z oceną doskonałą). Te zawiłości genetyczne nie przekładają się jednak na charakter i cechy użytkowe psa. Te pozostają bowiem niezmienne, niezależnie od umaszczenia. Labrador retriever – usposobienie i charakter Labradory postrzegane są obecnie przede wszystkim jako psy rodzinne. Wpływ na zwiększenie ich popularności miał fakt, że zwierzaki właśnie tej rasy mieli w młodości brytyjscy książęta – William i Harry. Rodzina królewska faktycznie od lat bardzo ceni sobie tę rasę, jednak głównie ze względu na jej doskonałe umiejętności łowieckie. Charakter łowcy wciąż w nim tkwi To właśnie polowania (ciągle niestety częste hobby brytyjskiej arystokracji) są prawdziwym żywiołem labradora retriever. Psy te zostały wyhodowane jako aportery i są bardzo cenione za tak zwane „miękkie pyski”. Oznacza to, że potrafią przynieść myśliwemu ustrzeloną ofiarę w całkowicie nienaruszonym stanie. Ich rolą jest przynoszenie w pysku martwych ptaków, najczęściej wyłowionych z wody. Pies ten nie sprawdza się najlepiej w zadaniach wymagających zwinności, jednak jako aporter jest niezastąpiony. Woda, czyli ulubione środowisko labradora retrievera Właśnie pierwotna praca w wodzie sprawiła, że są one ogromnymi fanami wszelkich zbiorników wodnych. Musisz przygotować się na to, że pies nie odpuści kąpieli nawet w średniej wielkości kałuży. Aportowanie rzeczy z wody to dla niego najlepsza zabawa. Szkolenie W tym miejscu warto zaznaczyć, że przedstawiciele tej rasy zdecydowanie nie należą do psów czystych i spokojnych. Labrador retriever najlepiej czuje się w pracy. Najlepiej w takiej, w której ma do wykonania konkretne zadania. Chętnie współpracuje z człowiekiem i jest bardzo inteligentny, dlatego szkolenie zazwyczaj przebiega bardzo pomyślnie. Nie wolno jednak go zaniechać i pies musi zostać wyszkolony choć trochę. Gdzie labradory retrievery są przydatne człowiekowi do pracy? Zamiłowanie do pracy oraz doskonały węch sprawiają, że psy te sprawdzają się w bardzo wielu funkcjach i w różnych dziedzinach. Możemy spotkać je w roli: psów poszukujących osób zaginionych;ratowników wodnych;przewodników osób niewidomych i z niepełnosprawnościami;psów wykrywających narkotyki i ładunki wybuchowe;dogoterapeutów. Labrador w dogoterapii Ta ostatnia dziedzina szczególnie często wykorzystuje psy, które mają wiele cech charakteru predysponujących je do pracy z osobami chorymi. Są bardzo spokojne i zrównoważone. Lubią kontakt z człowiekiem, są cierpliwe i niezwykle empatyczne. Często mówi się o tym, że niektóre z nich są w stanie wyczuć nadchodzący atak padaczki swojego ludzkiego podopiecznego. Labrador retriever jako pies rodzinny Rasa ta doskonale sprawdzi się także jako pies dla rodziny. Bardzo przywiązuje się do wszystkich swoich opiekunów i uwielbia wchodzić z nimi w różne interakcje. Labrador retriever to pies idealny dla dzieci. Jest cierpliwy, łagodny i zawsze chętny do zabawy. Labrador – długość życia i choroby Rasa ta jest narażona na dysplazję stawu łokciowego i biodrowego. Właśnie dlatego warto dostosowywać aktywność fizyczną do fazy rozwoju psa. Szczególnie istotne jest zaniechanie bardzo intensywnej aktywności fizycznej do momentu, aż pies wyjdzie z fazy wzrostu, czyli mniej więcej do ukończenia przez niego pierwszego roku życia. Jeżeli mieszkasz na wyższym piętrze bez windy, adopcja tej rasy nie będzie dobrym pomysłem. Taka aktywność, w postaci chodzenia po schodach, szczególnie regularna, może mieć destrukcyjny wpływ na jego kości. Łakomstwo labradora retrievera a otyłość Chociaż labradory są stosunkowo zdrową rasą, masowo cierpią na problemy związane bezpośrednio z otyłością. Wynika to z bardzo istotnej cechy ich charakteru. Musisz bowiem wiedzieć, że przedstawiciele tej rasy to miłośnicy jedzenia w każdej postaci. Nie pogardzą niczym, co choćby przypomina posiłek. W połączeniu z uległością opiekuna może to nieść opłakane w skutkach konsekwencje. Ich otyłość to prawdziwa plaga, która sprawia, że zwierzęta te żyją krócej, częściej zapadają na nowotwory i mają problemy z kręgosłupem. Koniecznie więc odpowiednio dobierz dietę swojego pupila i nie ulegaj jego słodkim oczom, które wiecznie błagają o przekąskę. W przeciwnym razie zwierzak wyjątkowo szybko utyje. Problemy ze wzrokiem Niestety, w rasie zdarzają się także choroby oczu. Na starość może pojawić się zaćma, jednak o wiele groźniejszy jest postępujący zanik siatkówki. Tę chorobę można wykluczyć z linii, wykonując odpowiednie badania genetyczne. Właśnie dlatego warte polecenia są wyłącznie hodowle, które te badania regularnie przeprowadzają. Informacje o pielęgnacji labradora Pielęgnacja tych psów nie jest trudna ani szczególnie skomplikowana. Psy te linieją dwa razy w roku i w tym okresie mogą potrzebować bardziej intensywnego wyczesywania. Na co dzień jednak wystarczy raz na jakiś czas przeczesać je gumową rękawicą. Jak kąpać labradora? Labradory mają skłonność do specyficznego korzystania z uroków natury, co w praktyce objawia się w postaci tarzania się, w czym się da. Woda, trawa i błoto to żywioł psa tej rasy. Bardzo możliwe, że każdym dłuższym spacerze będziesz musiał urządzić swojemu pupilowi kąpiel. W tym celu skorzystaj z delikatnego szamponu dla psów o krótkiej sierści. Dieta – jakość ma znaczenie Dieta jest kluczowym elementem dbania o labradora retrievera. Karma powinna być dobrej jakości. Zadbaj, aby była: bogata w białko i tłuszcze;uboga w węglowodany. Wybieraj propozycje bezzbożowe (karma może być sucha lub mokra) i koniecznie dostosuj wielkość porcji do aktywności psa. W internecie dostępne są kalkulatory zapotrzebowania energetycznego, które pozwalają łatwo wyliczyć, ile dokładnie pies powinien jeść. Jeżeli chcesz maksymalnie zindywidualizować dietę psa i dobrać ją do jego konkretnych potrzeb, możesz zdecydować się na dietę BARF. To rozwiązanie wymaga jednak dokładnego przygotowania, przeprowadzenia badań diagnostycznych i zakupu mięsa oraz suplementów. Szczeniak labrador – jak dobrze wybrać hodowlę? Jest to bardzo popularna rasa, dlatego najpewniej nie będziesz miał żadnego problemu ze znalezieniem hodowli, która sprzedaje szczeniaki. Trzeba jednak zwrócić szczególną uwagę na związek, w jakim została ona zarejestrowana. Godne uwagi są wyłącznie hodowle zrzeszone w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKwP). To jedyna organizacja, która na terenie naszego kraju ma uprawnienia do wystawiania rodowodów FCI (Międzynarodowej Federacji Kynologicznej). Jakiej hodowli szukać? Tylko szczeniak labradora retrievera z rodowodem FCI będzie zgodny z międzynarodowym wzorcem rasy. W ZKwP przychodzą na świat szczeniaki po rodzicach, którzy: mają uprawnienia hodowlane;cechują się prawidłowym eksterierem;przeszły badania dotyczące dysplazji stawów biodrowych oraz chorób oczu. Przed zakupem szczenięcia warto zorientować się, jaką opinię na temat danej hodowli mają miłośnicy rasy. Dobry hodowca odpowie na wszystkie twoje pytania i nie będzie miał problemu z przedstawieniem ci rodziców szczeniaka i okazaniem wyników ich badań genetycznych. Nie bój się zadawać pytań. Hodowca, który unika kontaktu i bagatelizuje twoje wątpliwości, raczej nie zasługuje na zaufanie. Labrador – cena Trudno uśrednić cenę za szczeniaka labradora, ponieważ jest ona zawsze ustalana indywidualnie przez każdego hodowcę i zależy od bardzo wielu czynników. Obecnie jednak małe labradory z rodowodem FCI kosztują od 3 tysięcy do 5,5 tysiąca złotych. Oczywiście, szczeniaki po wybitnych rodzicach mogą być zdecydowanie droższe. Labrador retriever – historia rasy Przodkami tej rasy były psy, które pracowały w portach Nowej Fundlandii i polowały z brytyjskimi myśliwymi. Przez wiele lat hodowano je bez wyraźnego wzorca ani planu. Historia nie zawsze zresztą była dla nich łaskawa. Psy w tym typie niejednokrotnie były na granicy wyginięcia. Oficjalną hodowlę rozpoczęto dopiero w trzeciej dekadzie XIX wieku i od tamtej pory brytyjski Kennel Club stale udoskonalał rasę. Popularność labradorów w Polsce i na świecie Ich popularność w Polsce wzrosła znacznie w latach dziewięćdziesiątych oraz na początku XXI wieku. Do tego czasu psy te cieszyły się ogromnym powodzeniem przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych i w krajach zachodniej Europy. Labrador retriever – jaka to rasa psa Często po pytaniu o to, dla kogo właściwie jest labrador, pada bardzo odważna odpowiedź – dla każdego. Czy to faktycznie prawda? Energiczny pies dla rodziny Nie da się ukryć, że labrador retriever jest psem wprost stworzonym do bycia towarzyszem rodziny. Jego serdeczna natura oraz duża inteligencja emocjonalna sprawiają, że chętnie bierze udział we wszystkich etapach rodzinnego życia. To doskonały towarzysz dla dzieci. Uwielbia zabawę, jest bardzo czuły i opiekuńczy. Warto jednak pamiętać, że labrador jest przede wszystkim psem stworzonym do polowań i do kontaktu z naturą. Nie można więc ograniczać mu aktywności. Labrador potrzebuje ruchu Psy te, szczególnie w młodym wieku, są bardzo energiczne. Uwielbiają aportować, są w tym absolutnie świetne. Aktywne spacery, szczególnie w okolicach wody to ich ulubiony sposób spędzania czasu. Można więc śmiało założyć, że labrador retriever jest psem dla aktywnej rodziny. Często jego spokój i opanowanie w stosunku do ludzi są brane za lenistwo. Tymczasem pies tej rasy ma ogromne zapotrzebowanie na ruch, a stagnacja w połączeniu z dużym apetytem nieuchronnie zamieni go w beczkę na czterech łapach. Wychowanie labradora Jest to pies, który doskonale spełnia się w pracy. Nawet jeżeli masz w planach wychować go przede wszystkim na psa domowego, konieczne będzie szkolenie z posłuszeństwa. Labradory retrievery słyną z dużej inteligencji i chęci do pracy, dlatego pozornie ich nauka jest prosta, nawet dla osoby, która nie ma dużego doświadczenia. Warto jednak wiedzieć, że bywają uparte, dlatego kluczem do sukcesu jest konsekwencja i łagodność. W szkoleniu warto wykorzystywać duże łakomstwo psa. Motywacja w postaci jedzenia bardzo ułatwia egzekwowanie posłuszeństwa i wykonywanie komend. Labrador wymaga wiele uwagi Warto wspomnieć także o tym, że miłość tego psa do jego człowieka jest naprawdę ogromna. Do tego stopnia, że pies może być niezwykle absorbujący, a nawet wykazywać zachowania odbierane przez ludzi jako zazdrość. Jego zaborczość i potrzeba kontaktu mogą prowadzić do problemów z lękiem separacyjnym. Powinieneś przyzwyczajać tego psa do pozostawania w domu stopniowo w trosce o jego psychikę. Labrador retriever nie jest dobrym stróżem Rasa będzie dobrym psem towarzyszącym, jednak raczej nie nadaje się na stróża. Nie jest szczekliwy, a obcych zazwyczaj wita z bardzo dużym entuzjazmem. To pies, który prędko dostosuje się do stylu życia opiekuna i będzie chętnie spędzał z nim czas przy bardzo różnych aktywnościach. Ciekawostki o rasie labrador retriever Ze względu na doskonały węch labradory retrivery bardzo często wykorzystywane są w służbach celnych. Bezbłędnie wyczuwają narkotyki, a także ładunki wybuchowe. Cechy psów tej rasy są tak mocno doceniane, że w Korei coraz popularniejszy jest biznes, który polega na klonowaniu tych zwierzątW Polsce ta rasa nazywana jest również: lanrador, labradol, lablafor, labradir, labradoe, lambrador, labrafor – tak przynajmniej wynika z wyszukiwań internautów. Trzeba jednak zauważyć, że błędy te nie zawsze wynikają z nieznajomości nazwy, ale często z pospiesznego wpisywania, chociażby na klawiaturze telefonu. Wady i zalety labradora trzeba dobrze przeanalizować przed podjęciem decyzji o zakupie szczeniaka. Zarówno jedne, jak i drugie zawsze wynikają z kontekstu, czyli twoich potrzeb i oczekiwań. Jeżeli szukasz aktywnego psa rodzinnego, który na dodatek będzie uwielbiał spędzać z tobą czas, będzie on prawdopodobnie najlepszym możliwym wyborem. Popularne imiona dla psa rasy labrador Popularne imiona dla psa rasy labrador to: Luna;Lola;Maks;Bruno;Nela. Najczęściej zadawane pytania Czy labrador może być agresywny? Labrador nigdy nie powinien być agresywny. Co to za pies labrador? Labrador to pies rasy dużej, silnie zbudowany, ale bardzo przyjazny, o łagodnych oczach. Należy do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych oraz podlega próbom pracy. Czym się różni labrador od golden retrievera? Labrador różni się od golden retrievera krótszą sierścią. Występują u niego też inne kolory – biszkoptowy, czekoladowy i czarny, w przeciwieństwie do różnych odcieni złota golden retrievera. Czy labrador może być na dworze? Labrador nie powinien cały czas przebywać na dworze. Mimo swoich dużych rozmiarów to wrażliwy pies, który potrzebuje kontaktu z opiekunem, ciepła i wygodnego posłania. Czy labrador może ugryźć? Labrador, jak każdy pies, może ugryźć. Stanie się tak, jeśli będzie miał przekonanie, że musi się przed czymś bronić. Po czym poznać prawdziwego labradora? Jedynym skutecznym sposobem na upewnienie się, że widzimy prawdziwego labradora jest zobaczenie jego rodowodu z ZKwP. Charakterystyczną cechą, którą możemy zaobserwować u psa tej rasy, jest ogon przypominający kształtem ten wydrzy. Na co choruje labrador? Labradory najczęściej chorują na dysplazję stawów biodrowych i stawów łokciowych, dysplazję siatkówki, zaćmę i postępujący zanik siatkówki, często zmagają się też z alergiami pokarmowymi. Jakie są rodzaje labradorów? Chociaż istnieje tylko jednak rasa labrador retriever, wyróżniamy zazwyczaj labradory tak zwane angielskie i amerykańskie, określane również jako wystawowe i pracujące. Jaki rodzaj sierści ma labrador? Labrador na krótką, gęstą i twardą sierść z równie gęstym, wodoodpornym podszerstkiem. Jak długo żyje pies labrador? Psy rasy labrador żyją zazwyczaj od 10 do 12 lat. Jaki kolor labradora jest najrzadszy? Najrzadszy kolor labradora to brązowy, określany również jako czekoladowy. Do jakiego wieku rośnie labrador? Labradory rosną do wieku około 18 miesięcy. Czy labrador retriever może mieszkać w bloku? Labrador retriever potrzebuje dużej ilości ruchu. Zanim kupisz labradora do mieszkania, zastanów się, czy jesteś w stanie zapewnić mu odpowiednio długie spacery i dużo zabawy na zewnątrz. Dlaczego labrador wszystko gryzie? Nadmierne gryzienie u psa może wynikać z niedostatecznej ilości zabawek, znudzenia lub zbyt dużej ilości bodźców. Dlaczego labrador jest złym wyborem? Labrador nie będzie dobrym wyborem dla osób, które nie będą w stanie zapewnić zwierzęciu zbyt dużo aktywności, oraz których dużo nie ma w domu. Ile żyje mieszaniec labradora? Nie da się dokładnie określić, ile będzie żył kundelek. Wszystko zależy od ras, od jakich pochodzi oraz jego indywidualnego stanu zdrowia. Ile kosztuje rasowy labrador? Rasowy labrador z rodowodem ZKwP kosztuje zazwyczaj od 2,5 do 4 tysięcy złotych, jednak czasami ich cena potrafi sięgać nawet 6-7 tysięcy. Czy labrador to rasa pierwotna? Labrador nie jest rasą pierwotną. Do tej kategorii należą: chart afgański, chow chow, lhasa apso, pekińczyk, shar pei, shih tzu, terrier tybetański, chart perski, basenji, akitu, shiba inu, samojed, husky syberyjski i alaskan malamut. Z jakich ras powstał labrador? Labrador powstał najprawdopodobniej z nowofunlandzkich psów wodnych nazywanych psami Świętego Jana. Czy labrador nadaje się dla dzieci? Labrador jest świetnym partnerem do zabaw z dziećmi, chociaż powinny się one odbywać pod nadzorem dorosłych. Ile lat ma najstarszy labrador? Najstarszym labradorem, o jakim wiemy, była Bella, która zmarła w wieku 29 lat. Czy labrador może być dwukolorowy? Labrador nie może być dwukolorowy. Jedyne dopuszczane maści to biszkoptowa, czarna i czekoladowa. Czy labrador stanie w obronie właściciela? Po labradorze nie należy spodziewać się, że staną w obronie właściciela. Nie są to psy obronne i nie są też znane ze szczególnej odwagi. Jaki kolor oczu ma czarny labrador? Czarne labradory mają brązowe oczy, podobnie jak te biszkoptowe. Czekoladowe labradory mogą mieć również piwne oczy. Jakiej wielkości są labradory? Labradory osiągają 57 do 62 centymetrów, wysokości w kłębie w przypadku psów i od 55 do 60 centymetrów w przypadku suk. Ich typowa waga to od 25 do 36 kilogramów. Z jakiego kraju pochodzi rasa psa labradora? Labrador pochodzi z Nowej Funlandii w Kanadzie, skąd został w XIX wieku sprowadzony do Wielkiej Brytanii. Jaki uścisk ma labrador? Siła uścisku szczęk labradora wynosi 230 PSI (funtów na cal kwadratowy), co oznacza, że plasuje się on w pierwszej dwudziestce psów o najsilniejszym uścisku szczęk. Jest to siła podobna do pitbulla. Czy labrador może być rudy? Nie ma labradorów o rudej maści. Jedyne, jakie wyróżniamy to biszkoptowe, czekoladowe i czarne. Ile powinien ważyć 9-miesięczny labrador? 9-miesięczny labrador powinien ważyć od 20 do 27 kilogramów w przypadku suk lub od 25 do 32 kilogramów w przypadku psów. Ile żyje labrador z padaczką? Psy z padaczką niestety żyją zazwyczaj o średnio 3 lata krócej niż zdrowe zwierzęta. W przypadku labradorów będzie to więc około 7-8 lat. Czy jest labrador miniaturka? Nie istnieje taka rasa jak labrador miniaturka. Czy labrador ma podszerstek? Labrador ma gęsty i wodoodporny podszerstek. Jaki ogon ma labrador? Ogon labradora jest jedną z jego charakterystycznych cech i wyglądem przypomina ogon wydry. Jaki rozmiar szelek dla labradora? Wybierając szelki dla labradora, zdecydowanie trzeba się zdecydować na duży rozmiar. Nie warto jednak kupować „na oko”, a najpierw zmierzyć psa. Ile szczeniąt w miocie labrador? W jednym miocie u labradora zazwyczaj przychodzi na świat od 5 do 10 szczeniąt. Czy labradory bardzo się lenią? Ze względu na obecność podszerstka, linienie u labradora jest dość intensywne. Czy labrador ma sierść, czy włosy? Labrador na sierść, krótką, twardą i gęstą.
Yorkshire terriery powstały w połowie XIX wieku. Ich zadaniem było tępienie myszy i szczurów w domach biednych rzemieślników i robotników. Ich prawdopodobnymi przodkami są: maltańczyk, Dandie Dinmont terrier, clydesdale terrier i skye terrier. Jest to mały pies wyhodowany w hrabstwie Yorkshire, na północy Wielkiej Brytanii.
Właśnie zastanawiasz się nad przyjęciem do domu czworonoga? Nie ma nic złego w opiekowaniu się rasowym psem, ale i kundelkom niczego nie brakuje. 1. Nie musisz chodzić na wystawy psów Jako opiekuna kundelka nie dotyczą cię wystawy psów rasowych – a więc dojazdy, koszty, stres dla ciebie i zwierzaka… Żaden sędzia nie będzie mu grzebał w paszczy i macał zębów, nikt nie będzie oceniał, czy ma dobry odcień sierści ani czy jądra są idealnej wielkości. Prawdopodobnie jedyną osobą, która tak dokładnie przejrzy twojego psa, będzie lekarz weterynarii. Ale to dla zdrowia, a nie ze względów estetycznych. 2. Mieszaniec ma niepowtarzalny charakter Charakter twojego psa jest jedyny w swoim rodzaju – nie ma drugiego takiego samego psa o identycznych cechach. Ty znasz go najlepiej, więc wiesz, co go cieszy, czego się boi, czego nie lubi. Masz szansę stworzyć z nim niesamowitą więź! 3. Hodowca cię nie interesuje Istnieje wielu hodowców, którzy szczeniakami zajmują się nie do końca tak, jakbyśmy sobie tego życzyli. Nie mówiąc już o pseudohodowlach… A znalezienie naprawdę dobrego, sprawdzonego hodowcy, który dba o fizyczne i psychiczne cechy danej rasy, nie jest łatwe. Wybierając mieszańca, nie masz tego problemu – nie trafisz bowiem na ludzi, którzy będą chcieli wyłącznie na tobie zarobić. Po prostu z tysięcy czekających na domy czworonogów wybierasz takiego, który odpowiada ci wiekiem, wyglądem i – przede wszystkim – charakterem. 4. Kundelki do wzięcia są wszędzie Zakrojone na szeroką skalę poszukiwania idealnej hodowli ci nie grożą, bo najcudowniejszy na świecie kundelek może się czaić tuż za rogiem – i to dosłownie… Albo w najbliższym schronisku. A nierzadko zdarza się, że po szczeniaka rzadkiej rasy trzeba jechać nawet za granicę. 5. Mieszaniec nie kosztuje fortuny Rasowy szczeniak to wydatek nawet kilku tysięcy złotych. Pies ze schroniska jest za darmo – czasem musisz opłacić koszty leczenia, ale ta suma jest przeznaczana na leczenie kolejnych zwierzaków. Kwota, którą zaoszczędzisz na zakupie rasowca, pozwoli ci utrzymywać mieszańca przez kilka miesięcy. 6. Niepotrzebny ci pies do konkretnych zadań Jeśli nie jesteś myśliwym ani pasterzem owiec, nie musisz mieć psa konkretnej rasy, który spełniałby określone funkcje. Na przykład foksteriera wyhodowano po to, by pomagał w polowaniach. Jamnik to norowiec, służył do wypłaszania małych zwierząt z jam. Owczarki chętnie pilnują stad owiec. O ile nie szukasz psa do takich zadań, spokojnie możesz wybrać mieszankę cech różnych ras. 7. Kundel to najlepsza mieszanka Kundel to wielorasowiec, czyli pies złożony z kilku różnych ras. W jednym psie masz więc co najmniej dwa inne – to dopiero okazja! To połączenie najlepszych cech fizycznych i psychicznych psów, które weszły w skład danej mieszanki – natura wybiera bowiem najlepiej. Oznacza to też, że w niektórych przypadkach – ras agresywnych czy narażonych na choroby genetyczne – niepożądane cechy mogą zostać złagodzone. 8. Masz wyjątkowego przyjaciela Gdy przyjmujesz do domu rasowego psa, wiesz, jak będzie wyglądać i jakich cech charakteru się spodziewać. W wypadku mieszańca jest trudniej. Jeśli przygarnąłeś szczeniaka, możesz nie wiedzieć, ani jak będzie wyglądać, ani jakiej będzie wielkości. Ale to nic – twój zwierzak będzie jedyny w swoim rodzaju, a jego zachowanie w dużej mierze zależy od ciebie. 9. Ratujesz życie Schroniska pękają w szwach od bezdomnych zwierzaków. Część z nich znajduje wcześniej czy później domy, ale są też takie, które do końca życia nie wychodzą zza krat… Można więc śmiało przywołać pewne zdanie: „ratując życie jednego psa, nie zmienisz świata, ale świat zmieni się dla tego jednego psa”. 10. Walczysz z pseudohodowlami Niestety nadal wielu ludzi kupuje szczeniaki od pseudohodowców. Gdyby tego nie robili, rynek nielegalnych rozmnażalni umarłby śmiercią naturalną, a tak – interes się kręci. Biorąc psa ze schroniska, przyczyniasz się do zmniejszania bezdomności czworonogów w Polsce, a pseudohodowcom dajesz prztyczka w nos. 11. Wymyślasz nazwy nowych ras Ty też, mając mieszańca, możesz wymyślić nazwę jego rasy. Ba, możesz nawet wmawiać napotkanym ludziom, że taka istnieje – oczywiście traktując to jako dobry żart. No bo przecież czy nikt nie słyszał o azorze podkrakowskim albo kotolubie mazowieckim? 12. Robisz coś naprawdę dobrego Wszystkie żywe istoty zasługują na godne życie – niezależnie od rasy, koloru, wielkości, pochodzenia. Możesz przyjąć do swojej rodziny takie zwierzę towarzyszące, które dla ciebie będzie po prostu najlepsze. Nieważne, czy będzie to najpiękniejszy w kraju doberman, czy czarny kundelek. Otwórz serce i umysł, i podaruj kilkanaście lat życia psu, który dla ciebie będzie idealny.
Tuż po narodzinach u psów obserwuje się wachlarz zachowań dopasowany do potrzeb związanych z: pobieraniem pokarmu, utrzymaniem ciepła, otrzymaniem matczynej opieki. Nowo narodzony maluch potrzebuje dużego wsparcia ze strony suczki. Psie szczenięta przychodzą na świat praktycznie bezradne. Nie widzą i nie słyszą, a ich zdolność do
Zastanawialiście się kiedyś nad tym jak długo rośnie pies? Pies, jako ssak, jest bardzo podobny do nas i podobnie jak my, przechodzi przez conajmniej kilka etapów rozwoju. Jednak w zależności od rasy, jedne psiaki rozwijają się szybciej, inne wolniej. Często opiekunowie chcą nacieszyć się szczeniaczkiem jak najdłużej, ale niestety, tak jak dzieci, rosną zbyt szybko! Fazy wzrostu psa Kiedy piesek przychodzi na świat, jest ślepy i głuchy Jego oczka zaczną otwierać się w ciągu najbliższych kilku tygodni, podobnie jak uszka, które w końcu zaczną słyszeć. Szczeniaczki umieją się jedynie poruszać i instynktownie podpełzają do mamy, która niestrudzenie je karmi. Małe psy przybierają na wadze każdego dnia i widocznie robią się silniejsze. Mleko mamy jest ich głównym pokarmem przez pierwszy miesiąc, później zaczyna dołączać się pokarmy stałe, choć psiaki piją jeszcze mleko. Czas spędzony z psią mamą jest dla szczeniąt niezwykle istotny, ponieważ uczy ich psich norm społecznych i kontaktów z innymi psami. Szczeniaki mniej więcej w tym okresie wchodzą w fazę bardzo intensywnego wzrostu. Dzieli się ona tak naprawdę na dwie fazy – jedna z nich jest skupiona wokół rozbudowy kośćca. U większych ras psów może to wyglądać naprawdę osobliwie, bo najpierw bardzo szybko rosną kości, a dopiero później, o wiele wolniej zaczyna rozwijać się reszta ciała, w tym mięśnie. I właśnie wokół mięśni jest skupiony drugi etap rozwoju – psiak zyskuje wtedy wytrzymałość i siłę. W tej fazie kończy się też wymiana zębów z mlecznych na stałe (tak, psy też mają mleczaki!) Do jakiego wieku rośnie pies Do kiedy rośnie pies? Przede wszystkim jest to bardzo indywidualna sprawa, a po drugie jest mocno uzależniona od tego, jakiej rasy jest psiak. Nie można jednoznacznie stwierdzić kiedy kończy się wzrost u wszystkich psów. Jednak reguła jest taka, że mniejsze rasy rozwijają się szybciej, z uwagi na to, że nie muszą po prostu rosnąć do dużych rozmiarów. Choć nawet małe rasy psów nie kończą najczęściej rozwoju przed 12 miesiącem życia. Duże rasy rosną zazwyczaj do 16 miesiąca. Jest to jednak zaledwie dojrzałość fizyczna, a podobnie jak u ludzi, psy osiągają też dojrzałość psychiczną. U niektórych ras, jak np. u bernardyna, czy uwielbianego owczarka niemieckiego, ten proces kończy się dopiero po 3 roku życia! Opiekunowie bez problemu zauważają moment, w którym ich psiak osiągnął dojrzałość psychiczną. Przestaje zachowywać się jak przysłowiowy szczeniak, brać wszystko w zęby, bawić się niestrudzenie przez większość dnia i być wulkanem energii. Teraz przyszła pora na nieco spokojniejsze lata. Ile rośnie pies? Od czego to zależy? Wzrost psów zależy od wielu czynników, ale jednym z najważniejszych jest z pewnością zbilansowana dieta. W przypadku większych ras jest również konieczna suplementacja preparatami wspomagającymi prawidłowy rozwój kości i stawów. Ponadto, karma dla wszystkich szczeniąt powinna być bogata w fosfor, wapń, chondroityny i glukozaminę, które wspomagają prawidłowy rozwój układu mięśniowego i kostnego. Zapisz się na newsletter!
. 359 160 193 114 444 110 204 59